به گزارش مجلس ایران، کیهان در شماره امروز خود به مطلبی اشاره کرد که مبین پایگاه دقیق اصلاح طلبان در جامعه می باشد.

یادداشت مذکور با این سوال شروع می شود که: پايگاه رأي واقعي اصلاح‌طلبان براساس نتايج انتخابات مجلس شوراي اسلامي، رياست‌جمهوري و شوراي اسلامي شهر تهران چه‌قدر است؟ اين سوال از آن جهت اهميت دارد که افراطيون‌ مدعي اصلاح‌طلبي با مصادره آرای ريخته شده به نام حجت‌الاسلام و‌المسلمين حسن روحاني چنين القا مي‌کنند که در ميان مردم حائز اکثريت هستند.

برخلاف اين ادعا اولا مقايسه ميزان مشارکت عمومي مردم در انتخابات مجلس نهم (اسفند 1390) و رياست جمهوري يازدهم (خرداد 92) کاملاً گوياست. اصلاح‌طلبان انتخابات مجلس در اسفند 90 را تحريم کردند اما همين انتخابات با مشارکت 65 درصدي مردم مواجه شد که سومين رکورد بالاي مشارکت در ميان 9 دوره انتخابات مجلس بود. حال اگر اين رقم را با انتخابات رياست‌جمهوري اخير که 73 درصد مردم در آن شرکت کردند مقايسه کنيم، تنها تفاوت 8 درصدي مشاهده مي‌شود. ضمن اينکه در همه ادوار، ميزان مشارکت مردم در انتخابات رياست‌جمهوري 10 تا 15درصد بيش از انتخابات مجلس بوده است.

در واقع همان‌گونه که عباس عبدي نيز تصريح کرد حتي اگر اصلاح‌طلبان در انتخابات شرکت نمي‌کردند لااقل 65 درصد مردم شرکت مي‌کردند و البته براساس نظرسنجي‌هاي انجام گرفته در دو ماهه قبل از انتخابات، مشارکت 70 درصدي مردم - فارغ از تصميم اصلاح‌طلبان تحريم يا شرکت در آن- مسجل شده بود. درواقع به گفته عضو مستعفي مشارکت، مردم حضور در انتخابات رابه اصلاح‌طلبان تحميل کردند.

ضمن اينکه آقای روحاني هرگز خود را اصلاح‌طلب معرفي نکرده و اعتدالگرا و فراجناحي توصيف کرده است. نامزد اصلاح‌طلبان محمدرضا عارف بود که طيفي از نشريات اصلاح طلب به وی تمايل بيشتری نشان مي‌دادند. او زماني عضو حزب مشارکت بود و معاون اول دولت اصلاحات به شمار مي‌رفت. با احترام به شخص آقاي عارف بايد گفت آخرين نظرسنجي‌ها در 4-5 روز مانده به روز اخذ رأي نشان مي‌داد وي حداکثر نظر 7 درصد شهروندان را به خود جلب کرده است. به همين دليل نيز اصلاح‌طلبان، نظر خود را عوض کرده و مدعي حمايت يکسويه از روحاني شدند.

نکته مهم ديگر در مقايسه آراي داده شده به روحاني در تهران و نفر اول فهرست اصلاح‌طلبان در انتخابات شوراي شهر تهران (مسجد جامعي) معلوم مي‌شود. 2 ميليون و 862 هزار شهروند تهراني در انتخابات رياست جمهوري و 2 ميليون و 786 هزار تهراني در انتخابات شوراي شهر، راي خود را به صندوق انداخته‌اند. روحاني در اين ميان راي 1 ميليون و 326 هزار شهروند تهراني (47 درصد آرا) را حائز شده و حال آن که مسجد جامعي 281 هزار راي را به دست آورده، يعني تقريبا يک پنجم (20 درصد) آراي روحاني. در مقابل مهدی چمران به عنوان منتخب اول مردم تهران، حائز 566 هزار رأي (دو برابر آراي مسجد جامعي) شده است.

نفرات آخر اصلاح‌طلبي که وارد شورای شهر شده‌ اند (13 نفر از مجموع 31 نفر) مانند آقای سرخو حائز 118 هزار راي شده‌اند در حالي که او هم داراي صبغه کارگری مستقل است. آرای مسجد جامعي در قياس با 2 ميليون و 786 هزار رای ريخته شده به صندوق‌ها در انتخابات شوراي شهر تهران، نسبت يک به 10 يا 10درصدي را نشان مي‌دهد. يعني از هر 10 شهروندي که در انتخابات شوراي شهر و رياست جمهوري در تهران شرکت کرده‌اند، 9 نفر حاضر نشده‌اند به نفر اول فهرست اصلاح‌طلبان در انتخابات شوراي شهر رای بدهند. تازه اين رای - بي‌رايي! - اصلاح‌طلبان در تهران است و طبيعتا اين رقم در شهرها و مناطق ديگر کشور به مراتب بدتر است.

نکته قابل تامل ديگر تحرکات تبليغاتي طيفی از نشريات زنجيره‌ای - با منطق راه بيندازو جا بينداز و دروغ هر چه بزرگ، باورپذيرتر!- است که با کسب 13 کرسي از مجموع 31 کرسي، تيترهاي خلاف واقع زده‌اند از جمله؛ «آفتاب يزد: پيروزي بزرگ اصلاح‌طلبان در انتخابات شوراي شهر تهران» و «بهار:کليد شوراي شهر در دست اصلاح‌طلبان»!!!